Τροφή για σκέψη

Βιώνουμε στιγμές και καταστάσεις τουλάχιστον πρωτόγνωρες για τους περισσότερους/ες από εμάς. Η οικονομική κρίση μας κάνει να αναθεωρούμε καθημερινά τις συνήθειές μας, και να περνάμε από το μικροσκόπιο πράγματα που μέχρι χθες θεωρούσαμε δεδομένα. Μήπως όλα αυτά μας φέρνουν πιο κοντά σ’ έναν τρόπο ζωής που οι σύγχρονες συνήθειες μας έκαναν να ξεχνάμε σιγά – σιγά; Σίγουρα είχαμε απομακρυνθεί από τις συνήθειες των προγόνων μας, αλλά να που η ζωή έχει τον τρόπο της να επαναφέρει τις ισορροπίες με τρόπους τουλάχιστον απρόσμενους…

Όταν πήγαινα γυμνάσιο, σε ένα σχολείο γύρω στα 3 χλμ από το σπίτι μου, τα πρωινά πήγαινα πάντα τρέχοντας. Τις περισσότερες φορές η αιτία ήταν το ζεστό μου παπλωματάκι και η κωλυσιεργία στην πρωινή προετοιμασία. Οπότε νοιώθοντας την επιτακτικότητα της κατάστασης πάντα έβρισκα δικαιολογίες για να τρέχω σαν μουρλός προς το σχολείο αποφεύγοντας ανθρώπους, δέντρα και αυτοκίνητα σαν ένας άλλος μικρός παρκουρίστας.! Όταν έφτανα μετά από μερικά λεπτά στο σχολείο, λαχανιασμένος και αποκαμωμένος από την τελευταία ανηφορικό δρόμο, σήκωνα την μπλούζα και σκούπιζα τον ιδρώτα στη μούρη μου που έσταζε, έστρωνα το μαλλί και έμπαινα ατάραχος μέσα στην αίθουσα, πολλές φορές και μόλις λίγα δευτερόλεπτα πριν τον καθηγητή. Την προσευχή στην αρχή σπάνια την προλάβαινα.

Υπήρξε μια εποχή, χρόνια πολλά πριν, που οι Σεφ δεν είχαν εμφανιστεί στην ζωή μας, η ρόκα ήταν γνωστή σε μερικούς ως μέρος του αργαλειού και σε άλλους ως καλαμπόκι. Ψωνίζαμε φίνα ελληνικά τυροκομικά από τον μπακάλη, ζαρζαβατικά με γεύση και άρωμα από τον μανάβη, φρέσκα –τις περισσότερες φορές– ψάρια από τον κύριο Νίκο και ντόπιο βόειο από τον κύριο Γιώργο. Παραγγέλναμε στο χωριό λουκάνικα, λάδι, μέλι και κρασί. Τα Σάββατα πεταγόμασταν στο πιο κοντινό σούπερ μάρκετ ­– ένας Βερόπουλος 2 χλμ μακριά από το σπίτι– το πρώτο που είχε ανοίξει χαμηλά στη Φορμίωνος κι εκεί αγοράζαμε τα ξενόφερτα… κάτι κορν φλέικς, χαρτικά, απορρυπαντικά, κονσερβες «άι χαβ νο αϊντία γουάτ λέιμπελ» και φυσικά τα αγαπημένα μου αλλαντικά κι άλλα! Για πιο εξτρήμ καταστάσεις υπήρχε πάντα ο Βασιλόπουλος στον Φάρο, λατρεμένο μαγαζί!